Sessizce akıp gidiyor günler

Sizede benim gibi oluryor mu?
Aklımda yazacak bir çok şey varken, yeni kayıt butonuna bastığımda uçuveriyorlar. Aklımdada ki paragraf pargraf cümleler sonbahardaki kuşlar misali göç ediveriyor. Öylece bakıp kalıyorum... EEee ben ne yazacaktım oysa şimdi aklımdaydı oluyor.

Okullar açılınca zaten buralara az uğrayan ben iyice uğrayamaz oldum.Bu yıl minik öğrencilerim var. Daha ana kuzuları hepsi anneleri gidecek diye ödleri kopuyor ama böyle olmaz diyerek çocukları için herşeyi yapan anneleri yavaşçada olsa okula gelmemeye ikna ettim. Köfteler annesiz her işlerini halledebiliyor oysa. Gel görki annelere bunu anlatabilmek zaman alıyor. Anlıyorum zaten özel çocuklar anneler üzerine titriyor ama çok istenen bağımsız yaşama çocukalrın daha zor alışmasını sağlıyorlar.

Mesleğimi seviyorum ama çalıştığım sistem bozuk olunca önüme engeller koyunca şevkim kaçmıyorda değil. Bir çoğunuz zaten biliyorsunuzdur. Aile bütünlüğü, eğitim özgürlüğü demeden tek bir cümle ile yaktılar hepimizi.Eli bavullu kaldık ollarda. Bir kısmımız bunun için kahrolurken bir kısmımızı kaçırıyorlar can korkusuyla yaşıyor. Nereye gidiyoruz biz, sonumuz ne olacak belli değil. Kim savunuyor bizleri kim düşünüyor. Hep mi böyleydi yoksa işin içine girince bu yönlerini gördüm bilemiyorum.

Bazen içimdeki asi çocuğu salıvermek geliyor içimden isyan etsin bunlara dur desin. Sabahları haberleri izlemek iyice çıldırdıyor beni ölüm haberi almak, kaçıldı, olmayacakmış hep kötü hep kötü...... Bir kaos yaşanıyor ve kimse dur demiyor .....
Güzel günler bekler mi bizi yakınlarda, mutlu olmak neydi ki.......
Bunları düşünüp umut ederken ben  veda etmeli ağzıma tıkılan bir şarkıyla....