Seni Allah bize bağışladı

Geçen gün uzaklardan misafirim var demiştim ya... Sabah onunla oturup plan yaparken Nişanlıma da ne yapalım die sormak için aradım. 'Ben motordan düştüm. Hasteneden geliyorum.' demesin mi... İçimden birşeyler koptu öylece kayıverdi. Tarifi yok bu duygunun bir anda onun kaybetme korkusu yaşamanın. Hemen yanına gittik misafirimle.... Onu sargılar içinde görünce içimde ki o duygu yenden canlandı. Akıp gitti yine birşeyler.

Sol avuç içi paramparça, Sağ kolu asfaltta sığrılmış derisi yüzülmüş, Sağ ayağında yaralar var. Sağ tarfında kalça kemiğinde de bir yara. Sağ tarafına düşüp bir kaç metre sürüklenince iyice berelenmiş vücudu....

Yaraların sıcaklığı ile bugün öğleden sonra kalktı, yürüdü işlerim var diye. Asıl yarın ağrısı artar gibi geliyo ve ayrıca pansumana gitmesi gerek.
Yani anlamadığım düştüğünü gören şöför hemen oracıktan kaçmış. İnsanlık denen duygusu tükenmiş olmalı. Vicdanından bahsetmiyorum bile.

Allah sevdiğimi bize bağışladığı için binlerce şükürler olsun.

Düşününce yaşamın neler getireceği bilinmiyor. Tamamen süpriz bir kutunun içindeyiz. Antalya 'ya geleli 1 ay bile olmadı ama yaşadıklarım yarım ömrüme bedel. Bitsin artık bu yıl.... Yeni sağlık ve huzur dolu günler gelsin.